یادداشت اولین دقایق 16 خرداد 1396

بیست و هشت سال از ارتحال امام گذشت. با اینکه هنوز بسیار از مردم کشور ما زمان حیات امام راحل رو درک کردند اما میشه بتدریج در بعضی موضوعات ، دور شدن از آرمانهای امام رو مشاهده کرد. اگر این وضعیت تداوم داشته باشه ، با یک تغییر نسل و روی کار اومدن افرادی که اون 10 سال رویایی رو درک نکرده اند ، امکان داره این دور شدن از آرمانها تشدید بشه. در این مورد شاید در روزهای آتی بیشتر بنویسم.

ده روز از آغاز ماه مبارک رمضان سپری شد و هنوز امکان کوهپیمایی برامون فراهم نشده!

در سال 1389 و در طول ماه مبارک رمضان ، بعد از ظهر به کوه میرفتیم و نیم ساعت قبل از افطار به خونه برمیگشتیم اون هم 6 روز در هفته. اما امسال بدلیل کاهش تعداد برنامه های گروه کوهنوردی شهرداری ، تغییر ساعت اجرای برنامه و نیز خراب بودن محوطه بولدرینگ ایستگاه 12 آتش نشانی ، عملا" نتونستم حتی یک برنامه ی کوهپیمایی هم داشته باشم و از این بابت کسل شدم. فکر میکنم انشاءالله چهارشنبه بلاخره بتونیم چنین برنامه ای رو داشته باشیم اما هنوز در مورد ساعتش مردد هستم که از بعد از ظهر اون رو انجام بدیم و در زمان افطار به گروه همکاران ملحق بشیم و یا اینکه از اول همراه اونها باشیم. به نظرم کاهش تعداد روزهای تمرین و ساده شدن مسیرها به آمادگی گروه لطمه میزنه بخصوص اینکه گروه قصد داره در تابستان برای علم کوه اقدام کنه.

از فرصت تعطیلاتی اخیر برای پرداختن هر چه بیشتر به گلخونه کاکتوس استفاده کردم. برنامه های زیادی در این رابطه دارم که انشاءالله اگه مجالی باشه ، یکی بعد از دیگری اونها رو عملی خواهم کرد. فعلا" در حال تجربه اندوزی هستم. پیوند ساده رو خوب فرا گرفتم اما برای پیوندهای ویژه و تخصصی (از نظر نوع برش و تعداد پیوندک بر روی یک پایه) هنوز تمرینی نداشتم. با قلمه زدن آشنا شدم و ریشه دار کردن رو دارم یاد میگیرم. مرحله ی بعدی این آموزشها و تمرینات ، کاشت بذر کاکتوس خواهد بود. فکر میکنم الان دیگه روزی 2 تا 3 ساعت دارم برای این موضوع وقت میذارم.

تصاویری از گلهای باز شده ی کاکتوسهای گلخونه ی نقلی ما تقدیم به شما که به این کلبه ی درویشی اومدین و قدم به چشم ما گذاشتین: