یادداشت 15 شهریور 1394- لا لا لا لا.... لا لا آیلان....

جهان با دیدن عکس آیلان که مظلومانه و بی هیچ گناهی از دنیا رفت و امواج دریا پیکر پاکش رو به سواحل ترکیه بردند و اون رو برای خواب ابدی بر روی شنهای ساحل گذاشتند ، در غم و اندوه و بهت فرو رفته اند ؛ بای ذنب قتلت....

چندین ساله که فلسطین و عراق و سوریه و افغانستان و پاکستان و بتازگی لیبی و یمن و سودان در آتش فتنه سیاست ورزان و استکباریان میسوزند و دامن این آتش بیش از همه دامن زنان و بچه ها و خانواده ها رو گرفته. روزی نیست که فیلم و تصویری از جنایاتی که در حق بشریت داره میره در شبکه های خبری دنیا منتشر نشده.

اما..... اما عکسی که از آیلان منتشر شده ، بار احساسی بسیار بسیار قدرتمندی داره ؛ اونقدر که هر سنگدلی رو به گریه میندازه.....

فرقی نمیکنه که آیلان و مادر و برادرش که در این حادثه کشته شده اند از طرفداران دولت سوریه بودند یا مخالفین و یا بی طرفان. مهم اینه که انسان بودند و در پی داشتن آرامش و امنیتی که سالهاست از اون بی بهره اند ، دل به دریا زدند.....

حکایت غریبی است حکایت مردم سوریه. اگر نجنگند کشورشون از دست رفته است و اگر بجنگند هم کشورشون رو با دست خودشون نابود میکنند. حکایت غریبی است حکایت انسانیت به اصطلاح مدرن امروزی که بعضی وقتا روی وحشیهای عصر حجر و قرون وسطی رو سفید میکنه.

آیلان مظلومانه رفت اما دعا میکنم موجی که آیلان رو آرام آرام به ساحل آورد ، دوباره برگرده و اینبار خروشان و توفنده بشه و در سرتاسر جهان ، انسانها رو از خواب غفلت بیدار کنه.....

آیلان ؛ تو آرام بخواب کودک دلبندم.... و در خوابت دعا کن انسانها بیدار شوند....